Kunstmatige intelligentie kan nog niet huilen

Mensen zijn al te lang gefocust op rekenkracht en geobsedeerd door de kracht van de geest, zegt Azhar Siddiqui, Managing Partner van Mediaplus Middle East. Hier legt hij uit waarom we ons moeten wenden tot onze emoties, gevoelens en intuïtie om een ​​hogere vorm van intelligentie te bereiken - en een mensgedreven toekomst.

In de afgelopen 20 jaar hebben we bijna alle arbeidsintensieve banen zien verschuiven van mensenhanden naar robots of andere complexe machines. De afgelopen vijf jaar zijn machines gebruikt om ingewikkelde, op intelligentie gebaseerde taken uit te voeren in de geneeskunde, onderzoek, verkenning van de ruimte, kwantumfysica, klimaatverandering, infrastructuurontwikkeling en bijna elk ander gebied dat de menselijke informatieverwerkingscapaciteiten overtreft. Menselijke vooruitgang is tegenwoordig bijna volledig afhankelijk van machines. Zonder internet, het machinenetwerk, functioneren we niet meer als een moderne samenleving. 
 
AI wordt ons te slim af  
Nu komt het interessante deel: met deze exponentiële groei in machinekracht wordt voorspeld dat ergens tussen 2030 en 2045 de neurale netwerken in machines in staat zullen zijn om meer gegevens te berekenen en te verwerken en met hogere snelheden, dan de neurale netwerken in het menselijk brein. Een gebeurtenis die bekend staat als een technologische singulariteit. Simpel gezegd, machines zullen mensen overdenken en te slim af zijn, waardoor ze een intelligenter wezen creëren. Kunstmatige intelligentie zal slimmer zijn dan menselijke intelligentie. 
 
Wat er dan gebeurt, is het onderwerp van veel discussie. Waarbij sommigen beweren dat machines de wereld zullen overnemen en anderen geloven dat machines samen met mensen zullen werken en de menselijke evolutie verder zullen versnellen. Dus hoe zal de toekomst eruitzien? Moeten we bang zijn en stoppen met het maken van intelligentere machines die ons uiteindelijk te slim af zijn en ons mogelijk tot hun slaven maken? 
 
Evalueren we het scenario puur op basis van rekenkracht of verwerkingssnelheid, dan zullen we op een gegeven moment ongetwijfeld onze suprematie moeten overgeven aan een intelligenter machinesysteem - de zogenaamde kunstmatige intelligentie. 
 
Kunstmatige intelligentie blijft kunstmatig 
Maar ik word niet bedreigd door deze hachelijke situatie. Omdat de naam kunstmatig zelf betekent dat het niet echt is. Menselijke intelligentie mag niet alleen worden beoordeeld als computationele intelligentie op basis van de verwerkingskracht van de hersenen. Want mensen kunnen zoveel meer, dan alleen informatie verwerken of rekenen. Mensen kunnen voelen, mensen kunnen verbinden, aanvoelen, zich inleven. We hebben emoties en een uniek gevoel dat intuïtie wordt genoemd. Het probleem is dat we niet weten hoe we deze emoties moeten aanboren en het grotere probleem is dat we onszelf hebben geprogrammeerd om niet op onze intuïtie te vertrouwen. We hebben zoveel op onze hersenen vertrouwd en zo veel gefocust op het vermogen om algoritmisch alles om ons heen te begrijpen, dat we zijn vergeten hoe we ons voelen en hoe we ons kunnen verbinden met de wereld om ons heen. 
 
Mensen begrepen de mysteries van het universum lang voordat de wetten van de zwaartekracht en de natuurkunde werden gedefinieerd. De theorieën van het universum die we vandaag onthullen, zijn geen openbaring, maar een bevestiging van wat duizenden jaren geleden werd gedefinieerd en begrepen door mannen en vrouwen die we filosofen, orakels, heiligen of profeten zouden kunnen noemen. Waar kwamen hun antwoorden vandaan in een tijd dat er nog geen computers of microchips waren? Mensen voelden en voelden zich duidelijk verbonden, niet alleen via hun geest, maar ook op andere manieren. Misschien kwamen de antwoorden tot hen door middel van doordachte meditatie en introspectie. Misschien luisterden we gewoon meer naar onze gevoelens en waren we meer in contact met onze intuïtie. 
 
Misschien is dit de grootste kracht van mens zijn: om onze onderbuikgevoelens echt te begrijpen en, zoals ze zeggen, te vertrouwen. Gevoelens die we niet in 0 en 1 kunnen uitrekenen, maar gevoelens die ons toch antwoorden geven op zoveel vragen die wiskundig niet gelijk te stellen zijn. 
 
Tegenwoordig vrezen we dat we misschien niet langer het meest intelligente leven op aarde zijn, omdat de machines die we bouwen sneller kunnen rekenen dan wij. En ja, machines zullen precies doen waarvoor ze gebouwd zijn: informatie verwerken. En hopelijk leren mensen te escaleren naar een hogere vorm van intelligentie. We zullen het universum en onze plaats daarin beter begrijpen. Het gaat tenslotte om mens zijn. 
 
Maar dit wordt geen gemakkelijke reis en het gevaar is reëel dat we, tenzij we bewust en serieus aan deze ontwikkeling beginnen, heel goed in een echte Hollywood-film terechtkomen waarin we slaven worden van onze machines. We leggen steeds meer nadruk op wetenschap, financiën, productie en computers, terwijl we zelf steeds machine-achtiger en minder menselijk worden. We stellen succes gelijk aan machine-achtige productiviteit en evalueren vooruitgang aan de hand van de productievergelijking van goederen en diensten die materiële of geldelijke waarde hebben. We moeten een einde maken aan deze obsessie en leren deze beter af te stemmen op onze menselijkheid. Dit zal niet automatisch komen, omdat het vereist dat we eerst de technieken leren en hard werken en toegewijd zijn, nodig om onze eigen menselijkheid te begrijpen. Het zal de investering van onze tijd vergen, en onze tijd wordt momenteel onevenredig besteed aan het berekenen van het hele universum in vergelijkingen van IF en THEN. We moeten deze obsessie met rekenkracht en algoritmische logica veranderen en leren vertrouwen op het feit dat er een andere manier is voor menselijke evolutie.

Naar een mensgedreven toekomst 
We hebben een pauze nodig. Er is een dringende behoefte om meer begrip en waardering te ontwikkelen voor kunst, muziek, spiritualiteit, menselijkheid en al het andere dat geen materiële waarde heeft. We moeten meer beleid formuleren in ons persoonlijk leven, in onze bedrijven en in onze regeringen, niet alleen voor onszelf maar voor onze hele planeet. We moeten accepteren dat we deel uitmaken van een macro-ecosysteem dat bekend staat als planeet aarde en dat we onze planeet niet zomaar kunnen gebruiken en misbruiken, zoals we tot nu toe hebben gedaan. We moeten helden vieren die goed doen in plaats van alleen helden te vieren die dingen doen die geld opleveren. Onze evaluatie van het leven als geheel moet opnieuw worden gedefinieerd, weg van het eindeloze streven naar materialisme naar een hogere oorzaak van zelfrealisatie. Onze huidige obsessie maakt ons tot machines, en als we proberen te concurreren met kunstmatige intelligentie door machines te worden, zullen we zeker falen. Dit bewijst de theorie van technologische singulariteit.

Maar ik hoop dat we geen machines zijn, maar mensen. We zijn niet kunstmatig, we zijn echt. We kunnen voelen en we kunnen op meer dan één manier verbinding maken met elkaar en de wereld om ons heen. We zijn voorbestemd om een ​​hoger doel te hebben en misschien is het de dreiging van iets kunstmatigs dat ervoor zorgt dat we ons ware potentieel gaan zien.

Dus hoe gaan we de dreiging van kunstmatige intelligentie tegen – wees gewoon menselijker!